Καταρχήν θα ήθελα να τονίσω οτι γενικά υπάρχουν πολλά συμπεριφορικά χαρακτηριστικά που επηρεάζουν την προσοχή μας όπως :
α. τα συναισθήματα
β. το Νόημα απο τις λεπτομέρειες
γ. η πολυεπεξεργασία (που δεν μπορεί να κάνει ο εγκέφαλός μας, το λεγόμενο Multitasking-μπορεί στους υπολογιστές αλλά όχι σε εμάς τους ανθρώπους
δ. τα χρονικά διαλείματα
Μια όμως απο τις δημοφιλής θεωρείες διατύπωσε ο Ποσνερ. Η μελέτη του Πόσνερ προσδιόρισε τρία συστήματα στον εγκέφαλό μας μπου εμπλέκονται στην προσοχή. Αυτά είναι:
Συναγερμός/Διέγερση: το σύστημα αυτό στον εγκέφαλο παρακολουθεί το περιβάλλον για ασυνήθιστες δραστηριότητες. Δηλαδή ο εγκέφαλός μας βρίσκεται σε μια κατάσταση εγγενούς επιφυλακής και προσωπικά πιστεύω οτι συνδέεται με το Εγκεφαλικό Στέλεχος ή όπως το ονομάζουμε αλλιώς Σαυροειδή εγκέφαλο. Είναι το τμήμα του εγκεφάλου που υποσυνείδητα βρίσκεται σε επιφυλακή (μάλλον για λόγους επιβίωσης) και δημιουργεί υποσυνείδητες φοβίες. Μόλις το σύστημα εγγενούς επιφυλακής διεγερθεί τότε σημαίνει συναγερμός και η επιφυλακή μετατρέπεται σε Συγκεκριμένη προσοχή
Προσανατολισμός: Αμέσως μετά τον συναγερμό προσανατολιζόμαστε προς το ερέθισμα προκειμένου να συγκεντρώσουμε όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούμε. Η συγκέντρωση αυτή γίνεται με όλες τις αισθήσεις μας ακοή, οσμή, όραση κλπ. Στόχος της συγκέντρωσης των πληροφοριών είναι να διευκολύνει την απόφαση που πρέπει να λάβουμε
Απόφαση: Ο Ποσνερ το ονόμασε Εκτελεστικό σύστημα δηλαδή το σύστημα που ελέγχει τις αντιδράσεις μας. Δηλαδή αποφασίζουμε τι θα κάνουμε με βάση το ερέθισμα και τις πληροφορίες που συγκεντρώσαμε. Για παράδειγμα μπορεί να τραπούμε σε φυγεί, να στρέψουμε την προσοχή μας αλλού, να φτιάξουμε ένα σχέδιο δράσης ή ακόμη και να μείνουμε αποσβολωμένοι (σοκ).